Terapia pedagogiczna w Szkole Podstawowej Nr 3 prowadzona jest w formie zajęć specjalistycznych, których głównym celem jest przygotowanie dziecka do nauki poprzez działania stymulujące
i korygujące funkcjonowanie poszczególnych analizatorów oraz ich koordynację.
W naszej szkole wszyscy uczniowie posiadający orzeczenie
o potrzebie kształcenia specjalnego są objęci dodatkową pomocą terapeutyczną. Jej rodzaj dobierany jest do indywidualnych potrzeb dziecka, zgodnie z zaleceniami zawartymi w orzeczeniu
o potrzebie takich zajęć. Praca terapeutyczna opiera się również na ścisłej współpracy z rodzicami i innymi nauczycielami.
Terapia pedagogiczna obejmuje dzieci:
- z zaburzeniami funkcji wzrokowych
i słuchowych, - z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego,
- z zaburzeniami mowy,
- z trudnościami w nauce,
- z trudnościami wychowawczymi,
- z zaburzeniami emocjonalnymi.
Zadaniem terapii pedagogicznej jest:
• stymulowanie psychoruchowego rozwoju dziecka,
• kompensowanie stwierdzonych niedoborów rozwojowych, korygowanie nieprawidłowości,
• eliminowanie braków dydaktycznych,
• zmiana postawy wobec napotykanych trudności,
• usuwanie różnych przeszkód adaptacyjnych ucznia w środowisku szkolnym,
• dowartościowanie ucznia, dostrzeganie drobnych sukcesów.
Podczas zajęć uczniowie wykonują różnorodne ćwiczenia np.:
• rozwijające ogólną sprawność ruchową, manualną i graficzną,
• usprawniające funkcję wzrokową, słuchową oraz orientację przestrzenną,
• w czytaniu i pisaniu,
• doskonalące procesy myślowe- pamięć, uwagę, spostrzeganie, myślenie logiczne,
• podwyższające samoocenę i motywację do pracy.
Zajęcia odbywają się w przyjaznej atmosferze, w niewielkich grupach, w bogato wyposażonym gabinecie terapeutycznym,
a nasi uczniowie chętnie w nich uczestniczą.
TERAPIA RĘKI
Od drugiej połowy października 2022 roku w naszej szkole prowadzone są zajęcia z terapii ręki. Uczestnikami zajęć są uczniowie klasy I. Podstawą kwalifikacji na zajęcia jest: opinia
i zalecenia Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej, obserwacja i sugestia wychowawcy oraz pisemna zgoda rodzica na udział dziecka w zajęciach.
Na terapię ręki mogą uczęszczać uczniowie, którzy:
– przejawiają problem w czynnościach samoobsługowych (ubieranie, mycie się, wiązanie
sznurowadeł, zapinanie guzików, itp.);
– mają obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyn górnych
– mają problemy z koordynacją obu rąk podczas wykonywania czynności manipulacyjnych;
– unikają dotykania nowych przedmiotów, różnych faktur;
– poszukują zbyt mocnego ucisku, np. za mocno zaciskają dłonie na przedmiotach, siadają na swoich dłoniach, za mocno dotykają drugiej osoby;
– wykonują czynności manualne niedbale, za wolno.
Zajęcia terapeutyczne usprawniają małą motorykę, czyli precyzyjne ruchy rąk, dłoni i palców; dostarczają wrażeń dotykowych zarówno z zakresu czucia powierzchniowego, jak
i głębokiego, umożliwiających poznawanie różnych kształtów, struktur materiałów. Dzieciaki doskonaloną czynności samoobsługowe. Zabawy konstrukcyjne, manipulacyjne i różnorodne formy działalności plastycznej – każda z tych czynności mobilizuje wyobraźnię, uwagę, procesy pamięci, pobudza do nowych pomysłów, wdraża do myślenia i kontroli działania.
DRODZY RODZICE!
Warto wspierać rozwój dziecka od najmłodszych lat stwarzając mu okazję do usprawniania rąk i zabaw stymulujących małą motorykę. W jaki sposób?
– rysowanie i malowanie rączkami oraz przeróżnymi przyborami na różnorodnych powierzchniach, strukturach oraz materiałach;
– wycinanie, wydzieranie, wyklejanie, wydrapywanie różnych materiałów i struktur;
– lepienie, wałkowanie, ugniatanie, rzeźbienie z plasteliny, ciastoliny, modeliny, masy solnej, masy piaskowej itp.;
– przewlekanie, nawlekanie, wyszywanie, przeplatanie, wiązanie za pomocą tasiemek, wstążeczek, sznurków, guzików, koralików, kulek, cekinów itp.;
– przybijanie stempelków, pieczątek, znaczników wykonanych z różnych materiałów na różnego rodzaju strukturach;
– zapinanie i odpinanie guzików, rzepów, suwaków itp.;
– odkręcanie i zakręcanie słoików, nakrętek, pudełek itp.;
– chwytanie i przenoszenie małych przedmiotów paluszkami, pęsetką, spinaczami;
– zgniatanie, formowanie, ugniatanie kulek z papieru, gazet, folii spożywczej itp.;
– mieszanie, przesypywanie, przelewanie piasku, ryżu, kaszy, wody, hydrożelu itp.;
– dotykanie przedmiotów o różnej fakturze;
– układanie puzzli, mozaik, wzorów, budowanie z klocków o różnych fakturach;
– dopasowywanie kształtów do różnych otworów;
– zabawy paluszkowe, masażyki dziecięce.
Wioleta Gomułka
